Μεγάλη και ατιμώρητη παραμένει η διαφθορά στην Ελλάδα, η οποία υπάρχει και διαιωνίζεται κυρίως λόγω του πολιτικού συστήματος και των πελατειακών σχέσεων των κομμάτων.
Δύο αιώνες αγώνων και θυσιών για ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και οι λαοί πάλι μπροστά στο χάος. Η χώρα μας δέχεται ραπίσματα από παντού. Είναι η 2η πιο διεφθαρμένη εντός της Ε. Ε. και εδώ και μια δεκαετία κατέχει την 57η – 67η θέση ως το πιο διεφθαρμένο κράτος σε σύνολο 180 χωρών.
Δείκτης CPI: 2η πιο διεφθαρμένη χώρα στην Ευρώπη η Ελλάδα
Σε αυτή την συγκυρία οι δικαστικοί μηχανισμοί όχι μόνο δεν έχουν προβάλει αντίσταση δικαιώνοντας τον θεσμικό τους ρόλο, αλλά έχουν αναδειχθεί σε βασικούς πυλώνες του διεφθαρμένου κράτους. Αν και διακηρύσσεται συχνά η ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας, είναι φανερό ότι η πολιτική εξουσία χειραγωγεί τους δικαστικούς μηχανισμούς.
Οι όποιες προσπάθειες τους για να διορθωθεί η κατάστασή δεν έχει ως τελικό στόχο την εξυγίανση, αλλά την απόκρυψη των αδυναμιών τους, με αποτέλεσμα να γίνεται αναπόφευκτα ολοένα και περισσότερο αντιληπτό στους πολίτες. Ένας άλλος τρόπος απόκρυψης της θλιβερής κατάστασης που επικρατεί στους δικαστικούς μηχανισμούς είναι η αδιαφάνεια.
Πρόσφατα το ελληνικό κράτος καταδικάστηκε από το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την απαγόρευση κριτικής διεφθαρμένων δικαστών. Ομόφωνο ψήφισμα της ευρωπαϊκής ένωσης δικαστών για τον αποκλεισμό των ελληνικών δικαστικών ενώσεων από επιτροπές που αφορούν τη δικαιοσύνη και τους δικαστικούς λειτουργούς με την αιτιολογία ότι οι Έλληνες δικαστές εκτελούν πολιτικές εντολές, δεν υπηρετούν το δίκαιο και ότι στην Ελλάδα έχει καταλυθεί το κράτος δικαίου.
έκθεση της GRECO για τη διαφθορά στην Ελλάδα
Χαρακτηριστική έκφραση του διεφθαρμένου κράτους φαίνεται να είναι οι εισαγγελίες και γενικότερα η ποινική δικαιοσύνη, όπου σπανίζουν οι τεκμηριωμένες αποφάσεις. Έχει παρατηρηθεί πολλές φορές, εισαγγελείς να αναλαμβάνουν χωρίς ίχνος ντροπής την υπεράσπιση από έδρας εμφανώς ενόχων κατηγορουμένων και αυτήν την μεροληπτική, ιδιοτελή και καταχρηστική άσκηση εξουσίας που τους εμπιστεύτηκε η κοινωνία την αποκαλούν ‘ελεύθερη κρίση‘.
Οι δίκες στα ελληνικά δικαστήρια μπορεί να κρατήσουν δεκαετίες. Δεν υπάρχει καμία προθεσμία έκδοσης των δικαστικών αποφάσεων, οι οποίες εκδίδονται πολλούς μήνες ή και χρόνια μετά από την δική. Όσα ισχύουν για την υπόλοιπη διοίκηση σχετικά με την υποχρέωση των υπηρεσιών να απαντούν και μάλιστα σε συγκεκριμένες και εύλογες προθεσμίες δεν έχουν καμία εφαρμογή στην ελληνική «δικαιοσύνη».
Το σκάνδαλο του χρηματισμού από την Siemens κομμάτων και πολιτικών παραγόντων του δημοσίου βίου, αποδεικνύει την τεράστια διαφθορά στη χώρα μας. Αθώοι όλοι και οι περισσότεροι λόγω παραγραφής αδικημάτων.
Η παραδοχή του κ. Τσουκάτου (ταμία του ΠΑΣΟΚ), ότι εισέπραξε για λογαριασμό του κινήματος ένα εκατομμύριο μάρκα δεν προβλημάτισε τον δικαστή;
Όλοι αθώοι λοιπόν, ακόμα και ο κ. Χριστοφοράκος που είχε φυγαδευθεί από την χώρα για να μην συλληφθεί. Παραγράφηκαν τα αδικήματα. Τι θα έπρεπε όμως να γίνει; να οδηγηθούν φυσικά στην δικαιοσύνη, να τιμωρηθούν οι εισαγγελείς και δικαστές που άφησαν να περάσουν άπρακτες οι προθεσμίες. Είναι κάτι περισσότερο από προκλητική αυτή η απόφαση, την ώρα που απλοί πολίτες δικάζονται για ασήμαντα αδικήματα χωρίς να υπάρχει περίπτωση παραγραφής αυτών.
Το σκάνδαλο Novartis και η ζοφερή υπόθεση του noor1 έχουν καταγράψει μια μελανή σελίδα στην παγκόσμια ιστορία της δικαιοσύνης. Φυσικά παρόμοια γεγονότα είχαν συμβεί από την συμμορία της ηρωίνης στην Ιταλία, η οποία έφτασε στο σημείο να δολοφονήσει τους ηρωικούς δικαστικούς λειτουργούς Φαλκόνε και Μπορσελίνο. Το σύστημα όμως αντέδρασε κατά των εγκληματιών, των διεφθαρμένων πολιτικών και των δημοσιογράφων οι οποίοι λειτουργούσαν ως προστάτες τους.
Το πρόβλημα της χώρας εδώ και δεκαετίες είναι η διαφθορά και το άδικο και παραμένουν ατιμώρητα με ευθύνη παραγόντων της δικαιοσύνης. Η οποία δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη και αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά πως εξαρτάται από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Αυτός ο κύκλος της διαφθοράς πρέπει να σπάσει, το απόστημα πρέπει να καθαρίσει.
Η ευρυθμία μιας πολιτείας πρέπει να στηρίζεται στην ισοπολιτεία, στην ισονομία και στην ισοκρατία των πολιτών. Η δικαιοσύνη πρέπει να αποδίδει το δίκαιο με άριστο τρόπο έτσι ώστε η δημοκρατία να μεγαλουργεί μόνον όταν η δικαιοσύνη λειτουργεί άριστα.
Οι δικαστικοί οφείλουν να τηρούν και να επιβάλλουν τον νόμο και την δικαιοσύνη αμερόληπτα ώστε να υπάρξει σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και δικαστή προκειμένου ο τελευταίος ως θεματοφύλακας της δικαιοσύνης, να εκτελεί δικαίως τα καθήκοντά του μέσα από μια συνεχή προσπάθεια παραγωγής έργου υψηλής ποιότητας
Η αρετή της δικαιοσύνης αποτελεί το βασικό θεμέλιο της αρίστης πολιτείας.
ΠΗΓΗ:
https://esypeloponnisou.wordpress.com/2022/