Ο Ισπανός ψυχολόγος και ψυχίατρος Ενρίκε Ρόχας αναφέρει πως «όσοι νιώθουν ότι αποτελούν αντικείμενο του φθόνου συναδέλφων, συμμαθητών, γειτόνων, φίλων, ακόμα και συγγενών, πρέπει να ξέρουν πως το πιο σημαντικό είναι να προφυλάσσονται, να μην εκτίθενται σε καταστάσεις που προκαλούν και οξύνουν αυτό το συναίσθημα».
Για το τόσο ανθρώπινο ελάττωμα του φθόνου, μια παραδοσιακή αλληγορική ιστορία αναφέρει πως μια φορά ένα φίδι άρχισε να κυνηγάει μια πυγολαμπίδα. Υστερα από τρεις μέρες αδιάκοπης καταδίωξης, χωρίς δυνάμεις πια, η πυγολαμπίδα σταμάτησε και μίλησε στο φίδι:
— Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;
— Δε συνηθίζω ν’ ακούω τα θηράματά μου, αλλά μια που θα σε καταβροχθίσω, μπορείς να ρωτήσεις.
— Ανήκω στην τροφική σου αλυσίδα;
— Όχι.
— Σου έκανα κανένα κακό;
— Όχι.
— Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις; Αφού σκέφτηκε λίγο, το φίδι απάντησε:
— Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.
Σίγουρα αυτή η μικρή ιστορία θα μπορούσε να συνοψιστεί στην ολιγόλογη μοντέρνα φράση » Κράζεις; Θαυμάζεις». Δεν είναι λίγες οι φορές που προκαλούμε τον φθόνο και την ζήλια των τριγύρων μας και γινόμαστε αποδέκτες μιας άσχημης συμπεριφοράς χωρίς να υπάρχει κάποια προφανή αιτία! Δεν είναι λίγες, επίσης, οι φορές που τα σχόλια των γύρων μας όταν υλοποιούμε αυτά που ονειρευόμαστε, όταν κάνουμε πράξη αυτά που μας εκφράζουν, θα είναι το λιγότερο επικριτικά και το μέγιστο απαξιωτικά.
Και τότε σκεφτόμαστε ότι αυτό που καταφέρνουμε, δεν είναι αποδεκτό και μαλώνουμε άλλη μια φορά τον εαυτό μας για την απερισκεψία μας έστω και να ονειρευτούμε…
Και ξεκινάμε, αδύναμοι, σαν την πυγολαμπίδα, να τρέχουμε μακριά από αυτούς μας επικρίνουν και μας καταδιώκουν, φοβούμενοι την οργή και τα σχόλια που προκαλούν οι πράξεις μας. Θέλει μεγάλο κουράγιο και ψυχικό σθένος να σταματήσουμε να τρέχουμε και να στραφούμε στον θηρευτή μας και να τον αντιμετωπίσουμε κατάματα. Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ανταμοιβόμαστε με μια μεγάλη αλήθεια. Σοκαριστική μεν, αλλά μεγάλη: «Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.»
Και τότε συνειδητοποιούμε όχι μόνο το μάταιο αυτού του κυνηγητού αλλά και τον πραγματικό μας εχθρό. Είμαστε αυτοί που είμαστε, λάμπουμε με τον τρόπο που φτιαχτήκαμε να λάμπουμε. Και αυτός από τον οποίο τρέχαμε να ξεφύγουμε δεν ήταν τελικά κανένας άλλος από τον ίδιο μας τον φόβο για την επικριτική στάση του κόσμου. Και όλα αυτά γιατί απλά δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πως… λάμπουμε!
Κάθε φορά λοιπόν που κάνουμε κάτι που μας αρέσει, κάτι που μας εκφράζει, κάτι που μας συγκινεί, ας θυμόμαστε ότι αυτό είναι το φως μας και αν εμπιστευόμαστε το πως φαίνεται αυτό το φως στα δικά μας μάτια, δεν έχουμε να φοβηθούμε κανένα κυνηγητό από αυτούς που ενοχλήθηκαν. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν… Πάντα θα προσπαθούν να σβήσουν την δική μας λάμψη γιατί απλά δεν γνωρίζουν τον τρόπο να αναδείξουν την δική τους…
Γιατί ο καθένας είναι μοναδικός και δεν μπορεί να λάμψει ποτέ με τον ίδιο τρόπο που λάμπει ο διπλανός του…
Πηγη:
......................................................................................................................................................
Κασσάνδρα Λαμπροπούλου:
Με αφορμή το παραπάνω άρθρο θα ήθελα να πω δυο λόγια.
Φθόνος στην Ελλάνια Δημιουργία δεν υπάρχει. Η Δημιουργία έφτιαξε τα πάντα με άπειρη αφθονία προς πάσα κατεύθυνση. Η λέξη φθόνος είναι το ανάποδο της α-φθονίας. Τον φθόνο τον διδαχθήκαμε μέσα απο ένα ψεύτικο δογματισμένο καθεστώς που δημιούργησε ένα ψεύτικο παράλληλο χωροχρονικό γίγνεσθαι και μας πέρασε διάφορα κόμπλεξ περί ελλείψεων που κατα βάσιν έχουν ψυχολογική αιτία και χαράχθηκαν από την μικρή ηλικία όχι μόνο σε καθένα μας αλλά πάππου προς πάππου μεταδόθηκαν επί χιλιάδες χρόνια ως κοινωνικά χαράγματα μέσα απο θρησκείες που καλλιέργησαν κοινωνικά status, πολιτικές, ακόμα και την μόδα. Αυτό το καθεστώς μας μιλάει συνέχεια για τύχη και ευτυχία και μας έχει πείσει πως λίγοι γενιούνται πετυχημένοι, τυχεροί, ευτυχείς... Οχι. Αυτό είναι μια συνέπεια του ακρωτηριασμένου βιασμένου περιβάλλοντος που επι χιλιάδες χρόνια προκαλεί το καθεστώς των ιερατείων και των πολιτικών συστημάτων. Οι πόλεμοι τα δηλητήρια οι γεννετικές τροποποιήσεις οι αδικίες η στέρηση του δικαίου της φυσιολογίας μας είναι μερικά δείγματα της βάναυσης κακοποίησης της αφθονίας μας. Ετσι οι άνθρωποι έμαθαν πως είναι κάτι φυσικό να γεννιέσαι αδικημένος και κατηγορούν την Δημιουργία πολλές φορές που γεννήθηκαν με κομμένη αφθονία υγείας ομορφιάς κλπ. Πόσο λάθος είμαστε... Πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε τα πράγματα καθαρά με την Αλήθεια του Δικαίου που είναι γραμμένη μέσα στα άπειρα άφθονα κύτταρά μας που αυτη η άπειρη αφθονία και μόνο, μας πληροφορεί πόσο άπειρες καί άφθονες δυνάμεις και δυνατότητες έχουμε στα πάντα,που μέσα απο την νόηση την λογική και την αποδεικτική διεργασία ως προς την αναγνώριση του αληθινού και του υπαρκτού μόνον έρχεται...και τότε η ζωή σου αλλάζει. Πόση αδικία επέτρεψες Ανθρωπε τόσα χρόνια στον εαυτό σου με την κουτή πεποίθηση που σου πέρασαν οτι είσαι μικρός και λίγος άσχημος φτωχός κομπλεξικός άρρωστος αδύναμος και πάει λέγοντας.... Ε.ΣΥ. το επέτρεψες να σου βιάζουν την ψυχή οι λάθος αντιλήψεις ενός μισάνθρωπου συστήματος και να σε καταστέλλουν. Γιατι σε θέλουν φθονερό να μισείς και να διαιρείσαι με τα αδέρφια σου τους άλλους ανθρώπους ώστε να χάνεις την ευδαιμονία σου και να περιμένεις μάταια να τύχεις μια κάποια ευτυχία και τα λίγα γραμμάρια αυτής που θα στα επιτρέψουν οι δυνάστες σου...
Κασσάνδρα Λαμπροπούλου
Υποψήφια Βουλευτής Ελλήνων Συνέλευσις Νομού Αργολίδας
17/ 02 / 2023
πηγή:
